[...] Την αναγνώριση ως ορθή ψυχανάλυση την αξίζει μόνο εκείνη η αναλυτική προσπάθεια η οποία κατορθώνει να άρει την αμνησία που περιβάλλει τη γνώση του ενηλίκου για τον παιδικό του βίο από τις απαρχές του. [...] Αλλά προς το παρόν η θεωρητική γνώση είναι για καθέναν από εμάς πολύ πιο σημαντική απ' ότι η θεραπευτική επιτυχία, και όποιος παραμελεί την ανάλυση της παιδικής ηλικίας θα περιπέσει υποχρεωτικά σε σφάλματα με βαρύτατες συνέπειες. Βέβαια, ο τονισμός της σπουδαιότητας των πλέον πρώιμων βιωμάτων δεν μπορεί να αποτελέσει το άλλοθι για την υποτίμηση της επιρροής μεταγενέστερων. Όμως, οι μεταγενέστερες εντυπώσεις του βίου ομιλούν κατά την ανάλυση αρκετά δυνατά μέσω του στόματος του ασθενούς, ενώ για το δικαίωμα [ομιλίας] της παιδικής ηλικίας πρέπει πρώτα να υψώσει τη φωνή του ο γιατρός. [1]
Παραμένοντας -στη γραμμή του Λακάν- πάντα φροϋδικές, διαβάζουμε από κοινού αποσπάσματα από το φροϋδικό έργο. Στη μελέτη μας έχουμε αναφορές σε κείμενα από την ευρύτερη ψυχαναλυτική βιβλιογραφία με έμφαση στο λακανικό προσανατολισμό. Το πρώτο ακαδημαϊκό έτος της λειτουργίας μας (2023-2024) ασχοληθήκαμε με τα "Μεταψυχολογικά κείμενα του 1915" και καταθέσαμε στις εργασίες του συλλόγου την εργασία μας πάνω στην απώθηση. Στο τρέχον ακαδημαϊκό έτος εργαζόμαστε πάνω στο κείμενο "Χτυπούν ένα παιδί" (1919).
[1] S. Freud, "Χτυπούν ένα παιδί", μτφρ. Γ. Παπαχριστόπουλος, Opportuna, 2021
Μέλη κλειστής ομάδας: Αργυρώ Αξιώτη, Εύη Δροσοπούλου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Μαλαματή Σωτηρίου, Ερίντα Χατζίρα
Η ομάδα παραμένει κλειστή με τη συμμετοχή των σταθερών της μελών, μέχρι νεωτέρας. Πραγματοποιούμε τακτικές συναντήσεις διαδικτυακά και δια ζώσης. Επιθυμούμε να καταθέτουμε κάτι από τις εργασίες μας ετησίως στο Σεμινάριο του συλλόγου.